جنبش آبان، تداوم شرایط جنبشی(✍️: حمیدآصفی؛ ۶ دی‌ماه ۹۸)

شکل‌گیری جنبش آبان ماه در بستر و تعمیق فقر، نبود چشم اندازی‌ امید بخش، خود ویرانگری‌ها ساختار حاکم ایدئولوژیک و ناکارآمدی‌های جمهوری اسلامی باید ارزیابی نمود.

عامل تحریم‌های اقتصادی، موجب وخامت بیشتر اوضاع اقتصادی اجتماعی شده است، شرایط اقتصاد نظام، تبدیل به اقتصادی شده است که برای حفظ خود باید معیشت عمومی را نادیده بگیرید و از معبر پاگذاشتن بر حلقوم مردم ‌می‌گذرد.

هزینه‌های مربوط به سیاست‌ها در جمهوری اسلامی در منطقه با تنگناهای بیشتر روبرو شده و وقتی نمی‌تواند نفت را با قیمت جهانی بفروشد، کم میاورد و برای رفع کمبودها، دستبرد به حقوق و معیشت اکثریت اقشار کارگری، فرودستان مثل افزایش سیصد درصدی قیمت بنزین شکل می‌گیرد و سبب گرانی همه کالاها و فاجعه‌ای اقتصادی و تورم‌های کمرشکن و ویرانگر می‌گردد.

این شرایط نشان دهنده این است که اوضاع آبستن انفجار است و شورش‌‌های اجتماعی باید به زودی و در فواصل کوتاه شعله بکشد و خیزش دی ۹۶ و آبان ۹٨ و تکرار مسلم آنها در پیشرو، سبب تحولات جدید اجتماعی و سیاسی ایران خواهد بود، جنبش آبان ۹٨ فازی از یک روند است؛ که در حال رقم خوردن است.

در دی ماه ۹۶، مردم تهیدست ۱۰۰ شهر عمدتاً کوچک شرکت داشت و این حرکت شهرستانی مواجه با بی‌تحرکی کلان شهرها و بی‌اعتنایی اقشار متوسط؛ در آبان ۹٨ اما همراهی بخشی از جوانان اقشار متوسط را شاهد شدیم و نیز ترکیب جغرافیایی در سطح ۲۹ استان کشور و حضور پررنگ دختران و هم مردم مناطق قومی در جنبش آبان ماه بود.

در جنبش دی‌ماه ۹۶ بیشتر متعلق به نیروی اجتماعی تهیدستان بود، در جنبش آبان ۹٨ اما جنبش توانست از اقشار متوسط یارگیری کند و انزوای اجتماعی جمهوری اسلامی در این جنبش، سرآغاز تحولاتی بزرگ در ایران است.

تجزیه طلبی در ایران شکست تاریخی خورد.

جنبش آبان ۹٨ اشتراک‌یابی ملی اقوام ترک، لر، عرب، ترک، کورد و … بود و نشان داد، پان‌ها در ایران بیشتر در حلقه بسته الیت‌هاست و مردم ایران دیر زمانی است وارد عصر دولت ملت شده است و خطر تجزیه ایران از سوی سپاه و یا اصلاح‌طلبان استمرار طلب و برخی شبه اپوزیسیون، که بیشتر پوشش عجز و ناتوانی از همراهی خود با جنبش مردمی است و جنبش آبان به تمام بحث‌های دو ساله اخیر شبه روشنفکران که خطر فروپاشی ایران را برجسته می‌کردند، پایان داد.