بابک خرمدین کیست و چه کرد؟!

بابک خرمدین سردار دلیر ایرانی یکی از بزرگترین جنبش‌ها را برای کوتاه کردن دست تازیان در ایران آغاز شد.

جنبش ملی خرمدینان در قرن دوم و سوم هجری بود، مردم ایران تا آخرین دم برای کشورشان جان فشانی کردند.

خرمدینیان در آذربایجان، گیلان و طبرستان تا دویست سال در برابر تازیان مقاومت کردند. در ناحیه خراسان آزاد مردی به نام یعقوب لیث صفاری تا زمانی که بیماری او را از پای در نیاورده بود در برابر تازیان مقاومت کرد.

تلفظ نام بابک به زبان پارسی میانه پاپک بود که به معنای پدر جوان است. پدر بابک اهل تیسفون بود که به آذربایجان کوچید و در پیرامون کوه سبلان زنی را به همسری گزید.

‌

بابک در جوانی با شروین پسر ورجاوند سرور گروه مزدکیان تبرستان دیدار نمود. پس از آن او و مادرش به روستای دیگری در آن پیرامون‌ها کوچیدند که مردمش از گروه مزدکیان و خرم دینان بودند. پیشوای آنها جاویدان پسر شهرک بود که از آنجا که بابک در تنبور زدن زبردست و توانا بود او را پیش خود نگه داشت. در سال ۲۰۱ هجری قمری بابک از کیش جاویدانی دست کشید و خود بعنوان پیشوای خرمدینان سر به شورش بر علیه اشغالگران اعراب گذاشت.

خلیفه تازیان به مدت بیست و دو سال سپاهیان فراوانی را برای سرکوب بابک ایرانی گسیل داشت و سرانجام با همکاری یک ایرانی تبار به نام افشین، اعراب بر خرمدینان ایرانی چیرگی یافتند، و او را به سامَرّا نزد خلیفه بردند.

‌

خلیفه معتصم دستور داد تا بابک را سوار بر فیل کردند و در شهر بگردانند و در روز پنجشنبه دوم صفر سال ۲۲۳ با بودن امان نامه‌ای که به او داده بودند به دستور خلیفه او را تکه تکه کرده و کشتند. قرارگاه اصلی بابک خرمدین دژی استوار و سخت گذر بنام دژ بَذ بود که در نزدیکی شهر کَلِیبَر در شهرستان اهر استان آذربایجان شرقی قرار دارد.

بابک خرمدین: انسان برای پیروزی خلق شده، او را می‌‌توان نابود کرد ولی نمی‌توان شکستش داد!

‌

صدها سال از مرگ سربلندی آمیز این انسان آزاده می‌‌گذرد، در دامنه ساوالان به دنیا آمد در دربار بامر خلیفه مثله‌اش کردند. او و فرزند برومندش آذر و برادرش عبدﷲ و یاران آزادی خواهش در راه ازادی مردم جان خود را فدا نمودند.

افشین زر و سیم و قدرت خلیفه را گزینش و به او و مردم خیانت نمود و عنوان خائن را نصیب خود نمود، امروز نام بابک روی نوزادان این سرزمین خودنمائی می‌کند. هر سال مردم آزاده جهت سپاسداری از فرزند برومند خود راهی قلعه بابک می‌‌شوند تا یادش را گرامی دارند.

‌

‌‌تمامی عقاید دینی محترمند ولی چرا از قهرمانان ملی که جانشان را برای استقلال ایران از دست دادند یاد نمی‌کنید؟!

یاد و نام تمام قهرمانان راه وطن جاودان باد.